روکش بتنی جاده

روکش بتنی جاده

با توجه به افزایش سطح تولید سیمان در کشور و روند رو به افزایش آن و توجه به اینکه امکان صادرات کامل محصول مازاد سیمان کشور به سهولت میسر نیست، لازم است در زمینه کاربردهای جدید سیمان در کشور بازاندیشی نماییم تا بتوانیم برای سیمان اضافی موجود در بازار در حال و آینده زمینه مصرف مناسبی فراهم آوریم.

یکی از زمینه‌های کاربرد پر مصرف سیمان، که در کشور ما از آن استفاده نشده است، کاربرد سیمان در جاده سازی و به عبارت دیگر احداث جاده‌های بتنی است. با توجه به عملکرد نامناسب آسفالت در بسیاری از جاده‌های کشور به نظر می‌رسد مطالعه و بررسی در این زمینه ضروری باشد. ارزانی و فراوانی سیمان، همراه با گران شدن قیر و کیفیت پائین آسفالت جاده‌ها، این فرصت را بوجود آورده است تا بتوان بتن راجایگزین (همراه) آسفالت نمود.
خواص مطلوب بتن :
۱- مقاومت مکانیکی و تحمل فشار و بار ترافیکی
۲- مقاومت مکانیکی و تحمل کشش ناشی از تحرک و جابجایی زیر سازی
۳- عدم جدا شدن سیمان و سنگدانه، درصورت طرح اختلاط درست و اجرای مطلوب
۴- چسبندگی خوب با زیر سازی، بعلت تجانس با خاک
۵- مقاومت خوب حرارتی در نوسانات حرارتی شب و روز و در طول سال (ظرفیت حرارتی بالا)

ضعف بتن :
۱- لزوم طرح اختلاط و اجرای مناسب با شرایط آب و هوایی و جلوگیری از ترک خوردگی
۲- روانی کم در حرکت خودرو و لغزیدن لاستیک

چنانچه به موارد ضعف و مطلوبیت آسفالت و بتن توجه شود، بیشتر به مکمل بودن و لزوم کاربرد همزمان آنها در راهسازی متوجه می‌شویم.
امروزه با استفاده از بتن و سیمان، ضمن افزایش کارایی آسفالت، با استفاده از افزودنی‌ها، کیفیت‌های ویژه به آسفالت داده اند. عدم پاشش آب به اطراف و بخصوص اتومبیل‌های پشت سر که موجب کاهش دید می‌گردد، از نوآوری‌های مهم در تحقیقات و کاربرد آسفالت و بتن بوده است.

ملاحظه می‌شود، استفاده از بتن در راهسازی، تنها نقش مقاومت مکانیکی نداشته، بلکه نقش تکیه گاهی و اصطلاحا پاخوری (Pad) برای آسفالت بسی مهمتر است .
متاسفانه، درایران بجای نگرش درست به دلایل آسیب‌های آسفالت ، با آسفالت مجدد آنرا ترمیم مکنند که طبعا ثمری در بر ندارد .
امروزه، در اجرای بزرگراه‌ها و راه‌های درجه یک، ترکیبی از لایه به ضخامت ۲۵ سانتیمتر بتن و سپس یک یا دو لایه نازک آسفالت راه با کارایی و کیفیت مطلوب آماده بهره برداری می‌گردد.