میراگر مایعی تنظیم‌شده یا TLD
یکی از روش‌های کنترل غیرفعال در سازه‌هاست که از اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی برای کنترل ارتعاشات سازه‌های مهندسی عمران به‌کار رفته است. سیستم TLD از یک یا چند مخزن حاوی مایعی که عمدتاً آب می‌باشد تشکیل میشود که این ظرف‌ها در قسمت بالای سازه نصب شده و از تلاطم آب در این ظرف‌ها برای کاهش نوسانات سازه استفاده میشود.
زمانی که فرکانس ارتعاشات تحریک اعمال شده به مخزن برابر با فرکانس طبیعی ارتعاشات مایع درون مخزن باشد، اختلاف فاز موجود بین تحریک و برش پایه TLD سبب استهلاک انرژی می شود و به همین دلیل میراگرهای مایع تنظیم‌شده می توانند در تحریکات مختلف، رفتار نامطلوب سازه را بهبود دهند.
اما مشکل عمده این میراگر این هست که وزن آب + وزن مخزن و سیستم عایق بندی و … باعث افزایش وزن کل سازه میشود و برای تحمل این اختلاف وزن باید تیرها و ستون های قویتری استفاده شود. در نتیجه موقع زلزله، سازه به دلیل جرم و سختی بالاتر نیروی بیشتری جذب می کند و عملا اثر دمپینگ این سیستم را به شکل قابل ملاحظه ای کاهش میدهد.
2827 کاربر 
263 محصول 
7309 مطلب 
572 دیدگاه